chrome

Chrom jest pierwiastkiem chemicznym odkrytym w 1797 roku przez francuskiego naukowca Louisa Nicolasa Vauquelina, któremu świat chemii zawdzięcza również prace prowadzące do odkrycia berylu. Sama nazwa pierwiastka zaczerpnięta została z języka greckiego, w którym wyraz chroma oznacza kolor. Nazwa ta nie została zresztą wybrana w sposób przypadkowy, w zależności od stanu utlenienia chrom tworzy bowiem zróżnicowane związki, które można rozpoznawać między innymi ze względu na ich barwę. Odkrycie chromu zafascynowało chemików, szybko okazało się jednak, że nie tylko oni zaczęli poszukiwać praktycznego zastosowania dla tego pierwiastka.

Bardzo szybko zauważono, że chrom może być stapiany z żelazem, a stal będąca produktem takiego działania jest nie tylko wyjątkowo wytrzymała, ale również odporna na korozje. Nie minęło wiele czasu, a dostrzeżono również korzyści wynikające z pokrywania chromową powłoką mniej szlachetnych metali, które zyskiwały dzięki temu na wytrzymałości.

Odkrycie chromu nie pozostało bez wpływu i na rozwój medycyny, choć oczywiście na wiele odkryć trzeba było czekać przez dziesięciolecia. Lekarze badali zarówno zawartość chromu w produktach spożywczych (dla człowieka niezbędny jest nie czysty chrom, ale pierwiastek ten w swojej trójwartościowej postaci), jak i wpływ, jaki na ludzki organizm wywiera tak jego nadmiar, jak i niedobór. Badania pozwoliły miedzy innymi powiązać niedobory chromu z niektórymi chorobami, pracom naukowców zawdzięczamy zaś i to, że dziś możemy już odpowiedzieć sobie na pytanie o to, co dzieje się z naszym organizmem, gdy dbamy o właściwy poziom chromu. Wiemy, że chrom przyczynia się do aktywizacji licznych enzymów dzięki którym możliwe jest utrzymanie odpowiedniej struktury białek oraz kwasów nukleinowych obecnych w naszych organizmie. Badania naukowe potwierdziły również, że pierwiastek ten reguluje zarówno przemiany cukrów, jak i tłuszczów.